The Outback

Zaterdag 27 oktober
Sinds tijden ging vandaag de wekker, we zouden namelijk om 08.00 uur weggebracht worden door de shuttle service van ons hotel. We waren ruim op tijd op het vliegveld waardoor we even een ontbijt konden nuttigen. Om 9.50 uur vlogen we weg uit Sydney op weg naar Alice Springs. Om 11.30 (plaatselijk tijd) landden we op Alice Springs, een leuk klein vliegveld. De shuttlebus van het vliegveld bracht ons naar het kantoor van Cheapa Campers. Nadat al het papierwerk was geregeld kregen we onze camper te zien. Dit is een geheel andere camper dan we afgelopen zeven weken gehad hebben, maar absoluut een leuke camper. We kunnen beide in de camper staan, wat erg prettig is. We zijn gelijk naar het informatiecentrum gereden om daar het een en ander aan informatie van de omgeving op te halen om vervolgens weer boodschappen te doen voor deze avond. Al met al kwamen we om 16.00 uur aan op de camping waar we onze camper ingeruimd hebben. Wat een ruimte in de camper, heerlijk! ’s Avonds hebben we weer heerlijk gegeten en zijn op tijd ons bed in gekropen. Deze eerste nacht was overigens behoorlijk koud, wat weer wennen was.

Zondag 28 oktober
Ook al was het dan een koude nacht, de zon scheen vanmorgen weer volop waardoor het gelijk weer warm was. We zijn op ons gemak opgestaan en hebben heerlijk in het zonnetje zitten ontbijten. Voor vandaag stond Alice Springs op de planning. Dit is niet zo’n groot dorp maar is wel het een en ander te zien en doen. Zo zijn we vandaag begonnen in het Alice Reptile centre. Hier bevinden zich allerlei soorten reptielen die in de omgeving of in Australië te vinden zijn. Zo zijn er gekko’s, slangen en nog vele andere soorten reptielen. Er werd ook het een en ander uitgelegd over de dieren waarna je enkele mocht vast houden. Jelmer was zo dapper om twee van de drie dieren vast te houden, al liet hij de grote slang voor wat het was. Daarna hebben we boodschappen gedaan voor de hele week. Dit omdat er in de Outback weinig boodschappen te krijgen zijn of ze zijn dan enorm duur. Nadat we boodschappen hadden gedaan zijn we naar het Royal Flying Doctor Service gegaan. Voor mensen die in afgelegen gebieden wonen is dit een zeer belangrijke doktersservice. Zij kunnen niet zoals in Nederland binnen een bepaalde tijd in het ziekenhuis zijn. Door deze doktersservice kunnen mensen in deze afgelegen gebieden toch geholpen worden en worden ze per vliegtuig naar het ziekenhuis gebracht. In dit vliegtuig kan overigens al de eerste hulp aangeboden worden, wat volledig uitgerust is met de modernste apparatuur. Je kunt je wel voorstellen dat deze doktersservice voor sommige mensen van levensbelang is. Wat overigens nog een leuk weetje is, is dat alle Aboriginal dorpen en alle boerderijen (een boerderij is hier ongeveer zo groot als half Nederland) een eigen landingsbaan hebben voor het vliegtuig van de Royal Flying Doctor Service.
Ons laatste bezoek voor vandaag was School of the air. Doordat dit gebied vrij afgelegen is, is het voor kinderen lastig om naar school te gaan. Ze moeten dan honderden kilometers reizen om op school te komen. Om dit probleem te verhelpen is in 1951 de radioschool opgericht. Via de radio kregen de leerlingen in de afgelegen gebieden dan les. Inmiddels gaat dit niet meer via de radio maar door middel van internet. De leerlingen krijgen net zoals alle andere leerlinge les van een leerkracht (dit is ongeveer één uur per dag) en de rest van de ‘schooltijd’ wordt de leerlingen geholpen door de huisleerkracht/ouder. In Alice Springs zit de ‘basis’ waar de leerkrachten door middel van camera’s en microfoons les geven. De leerlingen zijn net als in Nederland onderverdeeld in klassen en elke leerkracht heeft zijn eigen klas. Ook heeft de leerkracht gewoon nakijkwerk. De leerlingen hebben thuis werk dat ze moeten maken, als dit af is wordt het opgestuurd naar Alice Springs, de leerkracht kijkt het na en vervolgens wordt het weer terug gestuurd naar de leerling.
Leuk om te weten, de dichtstbijzijnde leerlingen wonen ongeveer 80 kilometer van Alice Springs en de meest verafgelegen leerlingen wonen ongeveer 1009 kilometer ver. Dit is iets wat wij in Nederland ons totaal niet kunnen voorstellen. Oja, de leerkracht heeft overigens de mogelijk om de leerlingen weg te klikken wanneer er te veel gepraat wordt, zouden we in onze klassen ook moeten hebben zo nu en dan!
Na deze dag vol leermomenten zijn we terug gegaan naar onze camping en hebben we onze planning en route zitten maken voor de komende dagen. Morgen gaan we rijden naar Kings Canyon, we hebben geen idee wat we kunnen verwachten maar we zullen het gaan zien.

Maandag 29 oktober
Vandaag begon dan echt ons avontuur in de outback. We zijn gaan rijden richting Kings Canyon wat ongeveer 490 kilometer is. De weg hier naar toe is verder niet heel spectaculair. Je zit eigenlijk alleen maar het zelfde. Rood zand, dor gras en een paar verdwaalde boompjes. Na dit een uur lang gezien te hebben heb je er een soort van genoeg van gezien. Feit is dat we dit nog een paar dagen moeten zien, maar er zijn ergere dingen op de wereld. Leuk om te zien onderweg is dat er door de warmte kleine tornado’s ontstaan, wij hadden de eer om er zelfs doorheen te moeten rijden, best grappig eigenlijk. Rond 14.30 kwamen we aan op de camping, Kings Canyon Resort. We zijn gelijk het zwembad in gedoken want het was weer behoorlijk warm. Eind van de middag hebben we de zonsondergang gezien bij Kings Canyon en zijn daarna lekker gaan koken. Vandaag stond er vlees, gebakken aardappels en sla op het menu.

Dinsdag 30 oktober
Deze ochtend ging de wekker om 05.15 uur. We wilden namelijk de Kings Canyon Walk doen en aangezien het hier behoorlijk warm is wordt er geadviseerd om alle wandelingen voor 11.00 uur te doen. Om 06.30 uur begonnen we dan ook aan onze 6 kilometer lange wandeling. Kings Canyon is een meer dan 200 meter diepe zandsteenkloof. Onze wandeling startte gelijk met een flinke klim waarna we prachtig uitzicht hadden over de omgeving. Boven aangekomen was het behoorlijk druk met tours en zijn daarom snel doorgelopen. Je loopt tussen allerlei zandsteenformaties die de mooiste vormen hebben aangenomen door de jaren heen. Ook waren er mooie uitzichten over de omgeving en over de Canyon. We hebben de Lost City en de Garden of Eden gezien en zij uiteindelijk met een flinke afdaling weer bij de auto uitgekomen. Ondertussen was het 09.00 uur en was het al weer behoorlijk warm, rond de 39 graden. We zijn snel terug gereden naar de camping hebben daar even gedoucht en getankt( het tanken is hier trouwens niet goedkoop, in Sydney betaalde we bijvoorbeeld nog $1.35, nu betalen we $2.26. Maarja we moeten tanken) en zijn daarna gaan rijden naar de Uluru. Dit was een rit van ongeveer 300 kilometer. Aangekomen op de camping, Ayers Rock Resort, zijn we ook hier het zwembad in gedoken. Aan het eind van de middag zijn we naar de Uluru gereden naar de Sunset Vieuwing om daar de zonsondergang te kunnen zien. Ze zeggen dat wanneer de zon opkomt of ondergaat de Uluru veranderd van kleur. We hebben een prachtige zonsondergang gezien en zagen de Uluru inderdaad veranderen van kleur. We zijn erna eten gaan halen, we hadden namelijk een coupon voor een gratis pizza of burger. Hollanders als we zijn gebruiken we deze coupon. We hebben een heerlijke Outback Pizza besteld, hier zat kangoeroe, krokodillen en buffel vlees op, met daarbij frietjes. Het heeft ons prima gesmaakt en zijn op tijd naar bed gegaan aangezien de wekker weer zo vroeg zal gaan morgen.

Woensdag 31 oktober
Vanmorgen ging de wekker op 04.45 uur uiteindelijk na nog even gelegen te hebben zijn we er om 05.15 uur uit gegaan. Snel gedoucht en naar de Sunrise Vieuwing gereden, waar we de zonsopkomst hebben gezien. We zijn vervolgens gereden naar de parkeerplaats waar vandaan we onze Base Walk begonnen zijn. Dit is een wandeling van 10 kilometer die om de Uluru gaat. Het was vandaag nog warmer dan gister, over de 40 graden heen, wat het wandelen wat moeizamer maakte. We begonnen onze wandeling weer rond 07.30 uur maar was toen al behoorlijk warm. Rond 09.00 uur waren we weer bij de parkeerplaats. Eerlijk gezegd vonden we deze wandeling niet zo heel bijzonder. Je loopt vrij eentonig langs de Uluru en het landschap veranderd verder niet echt. Bijzonder was wel om te zien hoe de Uluru er van dichtbij uitziet. Er zitten namelijk enorm veel gaten en gleuven in de Uluru die je van veraf niet ziet. Na onze wandeling zijn we doorgereden naar het Cultural Centre waar we meer geleerd hebben over de Aboriginals. Eind van de ochtend zijn we gaan rijden naar de Kata Tjuta, hier konden we verder niet meer wandelen omdat de wandeling wordt afgesloten na 11.00 uur wanneer het warmer is dan 36 graden. We hebben nog wat foto’s gemaakt van de Kata Tjuta en zijn daarna terug gegaan naar het resort om nog wat brood te halen om vervolgens weer verder te gaan rijden. We zijn in de middag gaan rijden naar Kulgera, dit was ongeveer 400 kilometer. Tijdens de rit waar ook Arlette heeft kennis gemaakt met het links rijden, kom je overal langs de weg borden tegen met oversteken de koeien of kangoeroes. Maar we hebben helaas nog niks gezien. Wel hebben we kennis gemaakt met de Road Trains die hier over de Stuart High way rijden. Wat een gaaf gezicht als er een vracht wagen van 53 meter op de andere rijbaan passeert. In Kulgera zijn we echt beland in de middle of nowwhere, enige wat ze hier hebben is een kroeg, camping en benzine, oja en MUGGEN. Het stikt hier van de muggen en zitten de hele avond al in de camper omdat we anders lek gestoken worden. Nadeel is wel dat er steeds muggen in de camper zitten.

Donderdag 1 november
Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen en erna gelijk de camper in gesprongen om verder te rijden. De reis ging vandaag naar Coober Pedy. Dit was ongeveer 400 kilometer. Na wat foto’s onderweg gemaakt te hebben kwamen we om 14.00 uur aan in Coober Pedy, echter bleek het hier al 15.00 uur te zijn. We waren helemaal vergeten dat we de tijd weer moesten verzetten, dus ook deze dag had een uur korter voor ons. Hoe dichter je bij Coober Pedy komt hoe meer heuvels zich in het landschap bevinden. Dit komt doordat Coober Pedy de grootste winplaats is voor opaal. Het dorp zelf is een echt outback dorp, de huizen zijn zo geplaats in het zand. Overigens bevinden zich hier ook veel huizen, winkels en zelfs kerken onder de grond, ook wel dugouts genoemd. Deze dugouts bieden de bewoners het hele jaar door een temperatuur van ongeveer 20 tot 25 graden. We zijn in de middag naar een opaalmijn gegaan omdat we erg nieuwsgierig waren hoe opaal nou gevonden wordt. Opaal wordt gewonnen op twee manieren, handmatig en machinaal, wat ook de meest voorkomende is. Vanaf de oppervlakte kun je niet zien of er opaal onder de grond zit. Die wordt op gezocht doormiddel van twee stukjes ijzer en zoals ons werd uitgelegd MAGIC. Je moet twee lange stukjes ijzer vast houden aan het uiteinde en wanneer deze draaien/bewegen kom je de lijn tegen maar het opaal zich bevindt. Daarna boor je een gat van 25 centimeter doorsnede en 30 meter diep en bekijk je of er daadwerkelijk opaal is, zo niet ga je weer verder zoeken. Zit er wel opaal dan boor je een gat van één meter doorsnede. Vervolgens laat je jezelf zaken met een bijtel en een lamp en bekijk je of de opaal van goede kwaliteit is. Is het opaal van goede kwaliteit dan boor je een gat van twee meter zodat de machines naar beneden kunnen. In Coober Pedy zijn ongeveer 2.5 miljoen van deze gaten. In deze gate verdwijnt elk jaar wel een toerist die het bordje met Danger Mining Holes niet kan lezen. Wanneer de machines in de mijn staan kan het werk beginnen. De machine schraapt het steen uit de mijn totdat er opaal verschijnt. Dit wordt met de hand losgebikt. Soms wordt er een gedeelte met dynamiet gedaan, maar door alle aanslagen kost het nu heel veel geld om aan de ingrediënten te komen voor dynamiet. Nadat het opaal gewonnen is wordt het schoon gemaakt en gesorteerd op kwaliteit en kleur. De beste kwaliteit wordt maar 5% per keer gevonden de slechtste kwaliteit 85%. Hierdoor ligt de prijs voor het beste kwaliteit opaal op $30.000 voor een once, dat is ongeveer een klein handje vol. Een Once goud kost $1000. Opaal is hierdoor ook het duurste Gemstone dat er bestaat. Onze rondleiding werd gegeven door een schot wat daarom soms moeilijk te verstaan was. Er wonen trouwens ook geen Australiërs in Coober Pedy. Het zijn voornamelijk Europeanen.

Vrijdag 2 november
Na lekker uitgeslapen te hebben zijn we erna weer op pad gegaan. Allereerst zijn we naar een ondergrondse katholieke kerk gegaan. Een kleine kerk maar erg bijzonder om te zien. Daarna zijn we de weg weer opgegaan. Onze eindbestemming voor vandaan is Port Augusta, ongeveer 550 kilometer. Onderweg zijn we nog gestopt bij de Salt Lakes om daar van het uitzicht te genieten. Wat weer betreft was het vandaag bewolkt en hebben we zelfs een regenbui gehad na 5 weken zon. Verder hebben we onderweg eindelijk wilde dieren gezien, namelijk Emu’s (familie van de Struisvogel). Ook werden we op een gegeven moment aan de kant gezet door de politie, gelukkig niet voor een bekeuring maar er kwam speciaal transport aan. En het is maar goed dat we aan de kant zijn gestopt want, dit transport van een Mijnvrachtwagen had de volledige twee rijbanen nodig. Dit was een mooi gezicht. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Port Augusta en hebben informatie gehaald voor onze tocht naar Flinders Ranges waar we morgen naar toe zullen gaan.

Zaterdag 3 november
Gister was het bewolkt en aangenaam wat temperatuur betreft, vandaag was dat niet meer het geval. Het was strak blauw en behoorlijk warm, zoals al een hele tijd. We hebben snel de boel ingepakt en zijn gaan rijden richting Quorn. Daar bevind zich het Dutchmans stern National Park waar we graag wilden gaan wandelen. De weg er naar toe was al bijzonder om te rijden, we kwamen namelijk allerlei wilde dieren tegen waaronder kangoeroes en reptiel soorten. We begonnen vol goede moed aan deze wandeling maar merkte al snel dat het behoorlijk warm was. Ook werden we helemaal gek van de vliegen om ons heen, terwijl we vliegennetjes hebben maar die hadden we met onze domme kop in de camper laten liggen. We besloten daarom ook om de wandeling voor een deel te doen. We zijn de ‘berg’ opgelopen om daar van het prachtige uitzicht te kunnen genieten en hebben toen dezelfde weg weer terug gelopen naar beneden toe. Het was een mooie wandeling maar echt te warm om te lopen. Gelukkig hebben we ook tijdens onze wandeling de Australische dieren mogen zien. Vervolgens zijn we de camper weer ingestapt om verder te rijden naar naar Kanyaka Hommestead. Dit zijn ruines van schaapboeren die door de Aboriginals in brand zijn gestoken. Weer de camper in gestapt en naar de volgende bezienswaardigheid gereden, de Yourambulla Caves. In deze caves bevinden zich allerlei rotsschilderingen van de Aboriginals. Echter was de eerste plek afgesloten en moest je minimaal naar plek twee of drie lopen, dit was een wandeling van ongeveer twee uur. We waren er snel over uit dat we daar geen energie meer voor hadden en dat het niet verantwoord was om dat te gaan op het heetste van de dag. We besloten daarom ook om door te rijden naar Wilpena Pound, wat zich in Flinders Ranges National Park bevind. Onderweg hebben we nog wel heel veel kangoeroes en emu’s gezien. Onze camping lag midden in het natuur park. We hadden weer een prachtige plek waar er zelfs kangoeroes rondliepen en bijna onze camper in gingen. Aan het eind van de middag zijn we lekker naar het zwembad gegaan om wat verkoeling te zoeken. Ze hebben hier weer prachtige wandelingen die we kunnen gaan doen morgen, nog even goed uitzoeken welke het gaat worden.

Zondag 4 oktober
We waren vanochtend iets later wakker dan we van te voren gepland hadden. We waren van plan om twee kleine wandelingen van allebei twee uur te doen. Eén daarvan vanuit de camping en de ander iets verder waarbij we dan tekeningen zouden zien van Aboriginals, een andere dan waar we gister langs reden. Nadat we gedoucht en ontbeten hadden besloten we maar om voor Eén wandeling te gaan, degenen met de Aboriginal tekeningen. Het was namelijk al 09.30 uur en onwijs warm, warmer dan gister, wat het alleen maar zwaarder zou maken. De wandeling die we gedaan hebben was een goede wandeling om te doen. We moesten een stuk klimmen om bij de rots uit te komen maar de tekeningen op stonden. Het was bijzonder om deze tekeningen te zien, we konden er alleen niet heel veel uithalen. Na 1,5 uur gewandeld te hebben kwamen we weer aan bij de camper en zijn gaan rijden richting Adelaide en de bewoonde wereld. De hele middag hebben we verder in de camper gezeten, waar we overigens erg graag zitten met dit warme weer aangezien we airco hebben. Om 17.30 uur kwamen we eindelijk aan op de camping. We staan prachtig aan het strand en hebben net heerlijk gegeten bij een prachtige zonsondergang, wat wil een mens nog meer!